در نخستین سالگرد هجرت از نجف به پاریس  ، امام در بیان خاطرات خود از بازگشت به میهن در دوازدهم بهمن ،این نکته را بدین صورت بیان میکند :

((....اخیرا که بنا گذاشتیم که بیاییم به ایران ، فعالیت های شدید شروع شد برای اینکه نیاییم به ایران ، البته قبلش هم از طرف دولت آمریکا و آنها خیلی پیغام ها می دادند ....که  حالا نروید به ایران ، حالا زود است رفتن به ایران ، نورس است الان ....حتی از ایران ..به وسیله دولت فرانسه برای ما آوردند که خواندند که شما حالا نیایید ایران و اسباب چه هست و چه میشود ،اگر شما بروید به ایران ،حمام خون راه می افتد و از این حرفها زیاد زدند و این اسباب این شد که من در ذهنم آمد که رفتن ما به ایران برای اینها ضرری دارد.اگر چنانچه نفع داشت برایشان و می توانستند که ما وقتی رفتیم به ایران ،فورا ما را توقیف کنند ، این حرفها را نمی زدند ، می گفتند بیایید ایران . ما عازم شدیم و آمدیم و خدای تبارک و تعالی در همه مسائل از اول نهضت تا حالا با ما و با شما و با ملت ایران همراهی فرمود ...))امام همواره مصدر افعالی استثنائی و اقدامات بدیع و شگفت آور بودند . به عنوان نمونه کافی است به دو اقدام حیرت انگیز ایشان "نامه به گورباچف " و " فتوای اعدام سلمان رشدی " اشاره کنیم و حیرت آورتر از این گونه اقدامات امام ، آن بود که با وجود همه خصوصیات استثنائی و صفات منحصر به فرد خویش ، وسیع ترین ارتباط و عمیق ترین تفاهم را با توده های مردم بویژه جوانان داشت . در این خصوص نیز سخن بازرگان شنیدنی است :(( عجیب است که یک آدم هشتاد ساله تفاهمش با جوانها خیلی بیشتر است از مثلا بنده که توی جوانها و دانشگاه بزرگ شده ام و در انقلاب و نهضت بزرگ شده ام و به اینها از نظر سنی نزدیکترم . ایشان تفاهمش ده مقابل بیشتر است .یک خاصیت و قدرت مقابله روحی و فکری بین ایشان و جوانان انقلابی وجوددارد ....من بین خودم و کسانی که در انقلاب هستند ، یعنی جوآنها طلاب ،دانشگاهی ها و سپاهی ها....واقعا یک فاصله و یک بیگانگی حس میکنم......ولی آقا هیچ.))